Beytepe - Kızılay arasında ahu gözlü bir kadın
Güzel yüzünde hüzün, ela gözlerinde bir çift gözyaşı saklı
Mıhlamış bakışlarını metronun pencerelerinden akmayan manzaraya
İnceden bir kıpırtı, zarif dudaklarında
Ağladı ağlayacak derken
Kapatıyor gözlerini
Sükut-u hayaller arasında
Oysa ben yalnız sanırdım kendimi
Yolculuklarla beraber gözleri yaşaran
Tren sesiyle hüznünü içine akıtan
Şimdi sevinmeli mi yalnız olmadığıma
Üzülmeli bir çift ahu gözün daha gözyaşlarını kalbine akıttığına
Duyuluyor bir fren sesi, varıyoruz
Ay’ı kızıl meydana
Saklı bir kedere ortak olduğunu bilmeden iniyor kadın sol kapıdan
Ben sağ kapıdan…
Ayrılıyor yollarımız; bir daha karşılaşmamak üzere, adsız bir çift kederli gözle…
