Geceye prangalı lambalar
Ayak altında ezilen gölgeler
Ve tımarhane duvarlarında zıvanadan çıkan sesler
Tekrar tekrar
Görüyor, duyuyor
Bir kavşağın tam ortasında duruyorum
Arkamda ölümler
Solumda yalanlar
Sağımda, yeniden kanamaya başlayan yaralar
Göremiyorum önümü
Üstelik
Kör kütük uyanığım
Anne, inanma
Yere eğip yüzümü
Yalan söylüyorum sana
Beni unutacaksın
Zihninin içinde ansızın
Ansız kalacaksın
Unutacaksın kendini
İnanma anne
Anne bana inanma
