Can yanarken kimse duymaz feryâdı âşıkın
Kimse bilmez o âhından doğar imdâdı âşıkın
Söylesen ses'siz ve sözsüz susturur bu çığlığı
Gûş edüp gelsün yerinden ol üstâdı âşıkın
Lâne-i 'Hel min mezîd'in uğruna bir âh çeker
Tâ sabâh-ı haşre dek, budur evrâdı âşıkın
Âşıka sen tân edip cürm işleme vâiz efendi
Her dü âlemde hoş kalırmış bu yâdı âşıkın
Âşıkın aşktan değildir sözleri Mansûr gibi
Söyler amma kimse bilmez dilde âdı âşıkın
Hâki'nin işten değildir bunca şiir ü sözleri
'Leyl' okur dil sohbeti emmâ bâd'ı âşıkın
