Ne güzel dururdun ağacın altında
Gonca gülü
Esintili havada değmezdi yaprağın
Ne yere ne göğe
Açmazdın, ama kokun...
Dağılırdı
Hem yere hem göğe
Durma gonca gülü, düşür kafanı
Solmak senin de hakkın
Yaşanmaz yaşamda...
Sararma ama
Kalsın ışıltılı rengin
Ölmek...
Yakışır belki sana ama
Rengin,kokun, silüetin...
Kalsın gonca gülü
Kalsın...
