Pencereleri betonla doldurulmuş,
Donuk, gri sabahlarım var benim.
Güneşin semtine bile uğramadığı,
Henüz gün yüzü görmemiş çiçeklerim...
Yanık bir akşamüstü,
Sürgüsü çekilen kapıların ardında,
Apartman griliğinde yalnızlığım var.
Baykuş misali,
Ölüm sessizliğine tüneyen ıssızlığım...
