Seri His Katili
Bunca yıl seni karaladım, sıra kendimde. Vildan...
Vicdan, sızım. Apansız akar gözüm yaşı. Taş gibi değil yüreğim. Güneş vursa ışığını, eririm.
Sahi ne anlar bilmiyorum el, lâkin çokta peşin hükümlü değil dilim. Meyili varsa dökülmeye, bitap düşmekse derdi... Kelamımda kendini buluyorsa gözleri... Kaleme mi küsmeli?
Vildan...
Kendimle başbaşayım. Koynumda beslemedim hiç yılan. Çok güzel yalan söylerim fakat. Pek nadirdir gerçeklerle kurduğum bağ. Süpürge elimde, köşe kapmaca oyunu oynuyorum örümcekler ile.
Tertemiz duvarlar, atamadılar ağ. Ve sen Vildan...
Sen sağ, ben selamet...
