Bir çocuk ağlaması, sildi gitti zihnimdeki her şeyi..
İyi tanırım bu tınıyı, "beni gör, beni duy, canım çok yanıyor.."
Bu bir yardım çığlığı, ümitvar bir zaman;
"Elimi tutarsan iyileşebilirim.."
Bir de kabulleniş evresi var; suskunluk. Umudun bittiği yer, kulakları tırmalayan o sessizlik...
Nasıl duymam...
