benim sığındığım en güzel alan yazmak oldu. ağlarken, gülerken, mahvolmuşken sadece yazdım. kendime asla bir yazar diyemem, en iyi anlatmak ve insanları aydınlatmak istediğim için yazmayı seçtim. çünkü ben ne yaşarsam yaşayayım elim sadece kalemime değdi. şu anda ansızın aklımdakileri dökmek için değdi. devrimci oluşumu kalemimi oynatarak gösterebildim. susmamak için sayfalarca konuşmayı en güzel eylem olarak gördüm. herkes beni bırakıp çekip gitti ancak kalemim beni hiçbir zaman yanıltmadı. buruşturduğum onlarca sayfaya rağmen anlatmaktan vazgeçmedim. yaşadığım topluma farklı bakış açıları anlatmak benim için en güzel vazife olabilir, iyi ki yazmak var.
