Hazal Pırıl Demirkol

Bugün kaybolmak istedim.

Kalabalıkların içinde kaybolmak,

Sokak aralarını ezbere bildiğim caddelerin köşe başlarında kendimi aramak,

Yer yarılsın da yüz y...

Bir adım ötesini göremiyordum, garip olan bundan hoşlanıyordum da. İnsanların benim için ne düşündüğünü umursamadığım aşamaya ne zaman geldim bilmiyorum, esk...

Kalbimde kirli bir kan birikti ve onu bir türlü dışarıya atamıyorum. Birisi -en hafif tabiriyle birisi- beni kendimden kötü ayırdı. Kalbimle ve dışarıda dönü...

Bugün hep aynı şeyler olurken bir şey oldu.

Bunu nasıl hissettim şimdi bilmiyorum, sadece oturuyordum.

Her zamanın kahvesini içip, artık benim vücudumu...

Uykuda bile ürküten o tekinsiz rüzgarlar gibi yakaladı beni,

unuttuğumu sandığım kız çocukluğumun hevesi.

bir rüzgarı gibi kırılgan dallarımı yokladı-

ken...

Hafızamı zorlamak zorundayım. Nereden geldim? Bu aldığım rahat nefes için ne kadar çok ve katlanılmaz şeylerele uğraştım. İnsan nefes alınca ve biraz dinleni...

“İçim ağrıyordu, bunu kimseye anlatamazdım. İş çıkışı anneme uğradım. Yatağında bir tüy gibi, öylesine narin yatıyordu. Baş ağrılarından şikâyet etti. ‘Anne,...

"Diyebilirsin ki, bir insanı fotoğraflarından ve hakkındaki haberlerden ne kadar tanıyabilirsin?
Haklısın. Belki de çok az...
O zaman sana şöyle demeliyim...

I

dev ağaçlar da devrilir

yüzyıllık dikliğini terk eder

bir ağacın devrilmişliği

omuz omuza yangınlar doğurur

ıslanmadıkları yağmura itiraz etmeyen

bol...