Esma Sağar

Gözlerim dalıyorken geçmişe 

Ben şimdi yazgımın bilinmezinde

Ruhumu ince ince eleyip

Yüzüyorum sonsuz rahmetinle

Gönülleri kör edercesine,

Dünya ışıldas...

De ki ey rüya,

gerçek değil burası dünya.

İnansan da bir inanmasan da,

yeter ki dalma oyuna.

De ki ey rüya,

şifa değil bu yara.

Kanatır ruhunu,

kaldık...

İçinde sıkışıp kıvrandığım

Zamanın o soluk fotoğrafından,

Ömrümün o yenik duruşunu

Tutup çıkarsam oradan.

Sarıp sarmalasam,

Fesleğen koysam avuçlarına.
...

Soluyorum Rabbim,

Güllerinden daha hızlı.

Yitirmek üzere olduğum gençliğim,

Beni sana şikayet ediyor.

Ben kelimelerle evcilik oynuyorum.

Sonra aynaya dö...

Yanılmadık yine insandan yana.

Yarası, yenilgisi baştan belliydi oysa.

Çölün ortasında bir yudum su dahi olsa,

İçilmez derdim, zehir bile zehire şifa olma...

Ölümün kıyısında duranı beklemek,

Herkes için biraz ölmek demek.

Kapıların aralandığı,

Ölüm rüzgarının estiği evler...

Allah kelamı duyar kulaklar, kalp...

Sarsılmış bütün inançlar adına

Boyun eğiyorum kelimelere

Bittiğim yerde başlıyor şiir.

Zaman bazı anlamları solduruyor Ria.

Ben o kör kuyulara teslim ett...

Tutamıyorum kelimeleri Ferya.

Boz bulanık bir suya düşmüş harflerim.

Hikâyeme yetiremiyorum.

Kaygısı, kederi dünya olan bir çark ki

İçine almış beni.

Ne...

Bir varmış bir yokmuş dünyası.

Ölene kadar sorumlusun dediği,

Kalbinde kaybetme korkusunun aynası.

Ve ölüm gelene kadar

Geçen zamanın adıydı, korku seans...

Mevsimlerden kış, günlerden cuma, hislerden tarifsiz bir his içinde uyandı adam. Yaşamı en az hava kadar soğuk geçiyordu bu günlerde. Pencereden dışarı baktı...