Ölüm.
Kara ya da kızıl toprak,
Boşluk,
Etten, kemikten,
Zamanın şerri,
Sevimsiz ciddiyetiyle.
Cinnet,
Varoluşumun anlamına varamadan çürümeye başladım...
Fark etmeden geldiğim yer yine burası,
Burasıdır yalınayak yalnızlığımla yürüdüğüm el ele,
"Yalnızlığımla el ele"
Gözlerin, hasretimin içinde,
Gözlerin, ...
Orada bitecek!
Kaygılarım yok oluşla,
Yok olacak!
Ve karanlık,
Temizleyecek bütün korkularımızı,
Günahlarımızı,
Güneşin bir daha doğmadığı zamanlara!
Babil bahçelerini andırıyordu vücudu,
Kalbi uçsuz bucaksız cennet,
Gözleri defalarca atlamak istediğim,
Sonu olmayan uçurumlar...
Bir Michalengelo tablos...
Yükleniyor...
İçeriğin sonu
Yüklenecek başka sayfa yok