İnsan bırakınca özgürleşiyormuş. Bunu yaşayınca anladım. Şöyle düşünüyorum da kendime tutsakmışım. Yaşadıklarıma sıkı sıkıya bağlıymışım. Ne zaman ki bırakma...
Sonmuş
Bazı konuşmalar,
Bilmeden gittiğimiz buluşmalar,
Zamanı unutturan gülüşmeler,
Derinlere daldığın bakışlar...
Ve bir yanımız
Bu yüzden hep solmuş
Yalanlar söylicekler
Sözlerinden dönecekler
Buzdan kalpleri olucak
Acı sözleri olucak
Yaralicak sanacaksın
Ama hep sen kazanacaksın
Üstlerine, gitmeyi ...
Sen ve ben,
Kendi içinde karmaşık
Sen, sonu görünmeyen bir okyanus
Ben, dibi görünmeyen bir kuyu
Sen derinliğinde boğuyorsun,
Ben ise karanlığımda saklı...
"Yollarından, kollarından bir haber
Düştü payıma ağırından bir keder
Samatya'da ilk rakımızda gördüm
O gözünün o gitmeyen yaş hüznünü
Kurşunun ağır çıkar...
Yükleniyor...
İçeriğin sonu
Yüklenecek başka sayfa yok
