Aşkın Gül Yılmaz

—İçeri gir. Evet, uyuyordum. Lanet olası müzik hala beynimin içinde çalıyor. Gözlerimi açmakta zorlanıyorum. Kapıyı ellerimin ve ayaklarımın sayesinde buldum...

—Duymuş olmamana şaşırdım.

—Dünya üzerindeki tüm sesleri duymak insanı delirtirdi diye düşünürüm.

—Yani? 

—Gülendam! Tamamlayamadığım cümleleri sen doldur...

En özenli makyajım ve saçımla seninle karşılaşma umudu içinde evden çıktım. Aynı sokakta karşılaşma ihtimalimiz; her adımımın mehter takımı ritminde bir iler...

Doğal olan duygularım, beyaz yakalı olmaya iten güç tarafından yönetim altına alınmaya inatlı. Düşünün! Hislerimi yönetim altına almaya çalışmak suni olmayan...