Aşkın Karakulak

masanın üzerindeki ekmekten bir parça koparıyorum karnımı doyurabilmek için.

pek iyi... karnımı doyurabiliyorum. ya ruhumu? 

ruhumu doyurmanın bir yolu var...

geleceği düşünmemek için geçmişe kaçtığım günlerden biri daha.

güne güzel bir başlangıç. güneşin kaybolduğunu her sabah bu kadar iyi anlamak zorunda mıydım?...

korkak bir çocuğum şimdi

gökyüzünün haykıran bakışları altında

     ezim ezim eziliyorum

çünkü vücuduma çarpan gözyaşları

bir meleğin kanatlarından

çok ...

selamlar olsun Ankara,

sokaklarında arabalarla tehlikeye atılan yirmili yaşlarına,

ıssız taraflarında öpüşen sevdalılarına,

otobüs sırasında dostunla veda...

gecenin etrafını hamam böcekleri sarmış

nereye kaçayım şimdi bayım?

korkularım geceye karışmış

kimlere sığınayım?

sabah çağırıyor derinlerden,

ellerinde...

bir gün İstanbul’un mavi kıyılarında bir balıkçı olacağım

yelkenleri açacak ve son bir kez

                           veda edeceğim

karada bıraktıklarıma
...

seni çin yapımı eski model bir robota

               versem

               bir daha kimse duygusuz diyemez

                              zavallıya

değil Sahra’nın akılalmaz sabah sıcağı,

          Venüs'e yollasan

sevdan kadar yakmaz yüreğimi

geri dönüşü var mı çaresizliklerimizin,

var mı özeti gözlerimizi kapatıp açtığımız her saniyenin,

dağıldı mı gözyaşlarımız her bir köşesine bu kırmızı evin...

Aşkın delice bir öpücüğü ile hayatlarını sona erdirseler de sadece fiziki olarak gömüldüler tarihe. Ruhları hâlâ yaşıyor ve her türlü acıdan yoksun. Başka bi...