Kat kat çıkılmış farklı ışıklı apartmanlara bakmıyordu. Lambanın aydınlattığı sokaklara yürümüyordu. Saatlerce dönen giysilerini en kısa programda yıkanmaya ...
Yüreğindeki ışıltıların kandilini yakarsam,
Batmaz belki gülüşündeki güneşler hiçbir akşam.
Adımla seslenir insanlar bana, sen özenme.
Neyleyim hürriyeti ...
tüm yansımalarımın
büyük bir boşluğa dönüştüğü yanılsamalarda
çıktım o kapıdan
bende bana dair bir şey kalmamışken dahi
kuru bir selama sabrediyordum...
Yükleniyor...
İçeriğin sonu
Yüklenecek başka sayfa yok