Ayşenur Cengiz

sesim öldü

şimdi kim

vuracak son darbeyi

hafızama

hepten yontmuşken içime ben kendimi kendimle nasıl unutacağım

muhteşemdi oysa derimle yaşamak

sıyırma...

gizem anahtarı

gelişmek ne kadar dayanıklı. direnç dolu ısrar. sulu sulu seçeneksizlik. yumuşacık. geri dönüyorum oraya ağaç kova kova

sözcük bir, bir imge...

“Babam babaannemi öldürdüğü sırada o beyaz oda kapkaranlıktı. Ben odadaydım. Carl da oradaydı ama Carl’ı hiç fark etmediler. Noel sabahı erken saatlerde hafi...

gürlüyorum bundan. bi gözüm kaldı açıkta.

her şeye ad koymuşlar ben ne düşüneceğim

güm diye. sarıyorum dolanıyorum sürüyle ellerim kaçmaya. kaçmak deyince ...

Ayak gölgeleri, ışık parmaklığı

Gördü gözlerim, nasıl tırnaklar tıklar camları

Niçin girilmez o banyolara

Niçin acırım herkese kendimden başka

Duş kabin...

suratımda kesif yırtığı suyun

köşesine yöneliyorum kum, toprak, ört

nabzım ağır, nabzım

diri, tibet öküzlü ayin sırtım

malheur dieu pâle aux yeux d'ivoir...

Uyarı: Okuyacağınız öyküde tetikleyici unsurlar bulunmaktadır.

Karnımda, kasığıma birkaç parmak kala ince bir sızı. Daracık alanda yolunu bulmaya çalışıyor....

tüm iyeliklerin uzağında yalnız kendinin boşluğu

göynüyen içim ve ben

bir nokta

bilemedin daire olabiliriz, silik

ve bükebiliriz kesinliğini zamanın

zih...

kurutulmuş, adlarını sırayla unuttuğum otlar

kimin ikinci katından varlığına saldırdığım porselen

çatırdayan leke esansı

saçlarımın yarısı

venüs'ün sabah...

her gün aynı vapura biniyorum. 16.30 vapuru. her şeyi unutuyorum da bir bunu unutmuyorum. yavaşça doğruluyorum yatağımdan; tuzsuz ekmeğim, ahududu reçelim, b...