Behiç Ademov

Ağaç olunca dostum

Kesileceğiz bir gün

Yaşlı bir ormancı 

vuracak baltayı kuruyan gövdemize..

Yahut bir dozer koparıp köklerimizden, kağıt fabrikasına gö...

Ne kadar yakın oysa!

Ne kadar görünür.

Unutulan bir hatıra gibi yalnızlığımız...

Tohumlar gibi,

Serpilmişiz toprağa…

Açmış kimimiz,

kimimiz bekliyor

A...

Burada orada durur gibi duruyor şurası kalbinin

Ulu çınarlar eskiyor yol ortasında şehrin

Beklenen vade bir dolu bir boş seyrediyor

İnan ki durmak yola re...

Tembel şirin, çocuk şirin, ergen şirin...

Ohooo daha kimler uykucu ve öfkeli şirin,

Bir de annem bir de babam şirin.

Anne baba orada olurda şikayetçi şiri...

Kalp atışı yaprakları ağacın köprü üstünde

Uzanıyor denize doğru

Öylece bekliyor.

Nefes alıyor...

Anlıyor...

Anlatamıyor...