Şevval

Ana rahmine ilk düştüğümde korkuydum. Biraz büyüdüm ve doğdum. Daha da büyüyünce insan oldum. Bundandır ki özümü hep korkularımda aradım. Korkularımı budayıp...

Dizleri çivi değil raptiyedir onun. Buraya çakılıp kalmadı, seviyor burayı. Burada sırtına pat pat vurmuşlar onun, "Helal be oğlum sana!" demişler de göğsünü...