
günün yirmi yedisi,
buraya yeniden döneceğimi bildiğimden
yanıma fazla bir şey almıyorum.
doğu'dan biraz daha öteye salınacağım,
sonsuz sakinliklere kavu...
Bizi gerçeğin parıltısı,
Gerçeğin parıltısı bulurdu bir yol ardında.
Kalbim, kaçmaklardan epeyce yorulmuştum.
Sesim ses olmaya muktedir değildi,
Nice kor...
-sabah
dinle;
zamanın birinde ölmüştüm, görülmeye değerdi.
var olmaya devam etti umarsız gezegen,
soluğumda neler taşıdığımı şimdi anlatsam
yapraklarınd...
hafifliği var dipte olmanın,
yenilmişliği kabullenmenin çekiciliği.
üzerinden onca keder ve sevinç geçmiş suların,
ve yazın bittiğini anladığın son geceni...
Yükleniyor...
İçeriğin sonu
Yüklenecek başka sayfa yok