Çocukken inandığım her şeyin bir yanılsama olduğunu fark ediyorum, çocukluktan uzaklaştıkça. Çocukluğum artık geride kalırken gerçeklik algımın tepetaklak ol...
ben dünyaya doğuyordum, güneş batıyordu.
yadsınırdı omuzlarımda karanlıkla geldiğim
sakınırdım bebek gibi kucağımda geceyi
direnmesem, diri gölgelerimi al...
Beni çiçekli yollarından acıya yürüten hayat:
Ayakkabılarımı gördün mü?
Hiç bakmadın pencerenden yüzüme
Sana taşlar, kartopları, sevinçler attım aşağıdan
...
Poseidon'un dizlerine gelir boyum
Ama ben hâlâ Babil'in bahçesinde kedi kovalıyorum
Çöl rüzgârları çok yaladı sırtımı
Bir çocuk bir kez doldurdu karnımı a...
Doğduğumda
Sahte bir tanrı tükürmüş ağzıma
Bu cümlenin İngilizcesi daha afilidir
Yani galiba diye düşündüm
Ruhla çağrıştırılan bir ayin
Her kavgada sine...
Bir zaman kırıntısının kucağında doğduk
Büyüdüm, bir boşluğa bırakılırken gördüm bizi
Çivi çiviyi söker dedin, hurafeler aşkına
Şifa diye vadettiğin vebay...
İnsan dünyaya insanla alışır
Sevgiler de böyle mi başlar?
Ben çocukluktan aşinayım uzaktan izlemelere
Pahalı dünya zevklerini, göç ustası kuşları ve güzel...
Artık, gitmeye dönüyor alışmış yüzüm
Makul aynalara kirli,
Ellerim kavgasına kalkamıyor teşnelikten
Uykularım uyanamıyor,
Korkudan hepsi korkudan...
San...
Evvelini zahir etti caddeler
Saçlarını hangi yangın taradı?
Ellerini sürmediğin oyuncaklar, pazar poşetleri,
Bozuk paralar ve ben
Öpmek istedik parmaklar...
Fotoğraf: Seyfullah Özalp
Habersiz gittin, dönebilirsin Cafer
Bu pencere sana açık
Bu yürek...
Eksilir meylettiğin yokuşlara,
Anlamı azalır perdelerin, ...
Yükleniyor...
İçeriğin sonu
Yüklenecek başka sayfa yok
