Başka biri yazıyor kaderimi
Ellerim kendinden muğlak bir nasırla kaplı
Korku debeleniyor içimde
En karanlık gece bile paklamazken korkumu
Ufak bir aydınl...
Yaşadıkları göz kapaklarına ağır geliyordu, uyku gözlerinden akıyor ve yırtık gömleğine damlıyordu. Uyumamalıydı, uyursa treni kaçırma ihtimali yüksekti. Aya...
yukarıya kaldırıyorsun yorgun başını
göz göze geldiğin
gökyüzünün o soluk grisi
içine çektiğinin dumanın ikizi
göz kapaklarının titreyişi
yanaklarına dö...
Bir demet gelincik ya da havanın pembeye büründüğü o saatler… Zihnimin bir kanvas olmasına yardımcı olurlar. Belki tanıdığım, belki tanımadığım, hatta tanıyı...
Yükleniyor...
İçeriğin sonu
Yüklenecek başka sayfa yok