saat zifiriyi beş geçiyor
ben yine uyanığım
gece bütün sinsiliğiyle ayakta
beni süzüyor
zihnimdeki düşünceler karahindibağlarını üzerime üflemiş gibi ...
bu sabah odamın perdelerini açmadım, güneş vurmaz
yarım başlarım her doğan güne
yapay kalplerden uzaktayım, hiçbiri ulaşamaz
gidiyorum, yalnızlığın en der...
ıslak bir asfalt mıydı,
gecenin dördü müydü,
geçen her an mıydı hayat?
aşk mıydı, nefret miydi, neydi ki,
zalimin, zenginin oyuncağı mıydı hayat?
dışarı...
hiçbir şeye karşı hevesim
hiçbir şeye karşı tahammülüm kalmamışçasına
yorgunum...
bir babanın anlattığı espriye zorla tebessüm edercesine
bir çocuğun hey...
Yükleniyor...
İçeriğin sonu
Yüklenecek başka sayfa yok