KÜBRA HAZAL ÇANKAYA

ben iz düşümüyüm,

bir korkak ve hayatını paltosuyla korumaya çalışan kadının.

halim korkaklıktan ibaret.

ve bir kadın olarak üç kuruşluk bir ülkenin vatan...

içimde çok ağır zifir bir yükle dolaşıp duruyorum.

önceleri geçecek sanırdım

geceleri

kendimi karşıma alır hayat değiştiren biricik öğretmen gibi saçlarım...

o zamanlar,

seni bir gün görmesem dünyada sevgi biter sanırdım.

bir gün gelmesen hiç kimse artık bir yerlere yetişemez olurdu

hepimiz,

kör olduğumuzu hay...

bu aşktan bir şey olacağı yok

aynı sözler ağzımızdan kördüğüm gibi kendini tekrarlıyor.

yine de bunca umutsuzlukla,

gün doğarken ve sen giderken bile sev...

bana vadetmeye mi geldin?

güzel bir günü, yaşanmayan bir güneşi.

bir gece vakti, çoktan üstünden yıllar geçeli.

yarım adımlarla bana yürüyorsun.

rüya mı,...

ne çok oldu,

ne çok oldu kirpiklerini göremedim.

sanki bin sabah ve binbir gece geçti,

ayrılık önce beni, sonra zaman denen o laneti bozup bozup tamir edi...

kırgınlara, kızgınlara, öfkelilere,

arkanızı dönüyorsunuz.

bir yabancı gibi geçiyorsunuz hüzünlü insanların yanlarından.

adiliğiniz adımlarınızdan okunuyo...

dönüyorsun,

dönmen içimde bir dalı yeşertiyor.

gözlerinin üstümde yağmur taşıyan bir bulut gibi gezinmesi,

bana kaçamak bakışların, denizi olan bir yere t...

içimde yaşamın yapış yapış ve mecburi hissi,

kaçmanın bir yolu yok sabah olmasından.

geceye sığınmak kolay,

uyku her zaman kucak açan ailenin bilge yaşlıs...

sabah uyandığım ve gayriihtiyari baktığım aynalarla ters düştüm,

etime dokunuyorum,

göğsüme, kollarıma, avuç içlerime.

bir yabancının dokunuşu gibi irkili...