Kübra Hazal Çankaya

kırgınlara, kızgınlara, öfkelilere,

arkanızı dönüyorsunuz.

bir yabancı gibi geçiyorsunuz hüzünlü insanların yanlarından.

adiliğiniz adımlarınızdan okunuyo...

dönüyorsun,

dönmen içimde bir dalı yeşertiyor.

gözlerinin üstümde yağmur taşıyan bir bulut gibi gezinmesi,

bana kaçamak bakışların, denizi olan bir yere t...

içimde yaşamın yapış yapış ve mecburi hissi,

kaçmanın bir yolu yok sabah olmasından.

geceye sığınmak kolay,

uyku her zaman kucak açan ailenin bilge yaşlıs...

sabah uyandığım ve gayriihtiyari baktığım aynalarla ters düştüm,

etime dokunuyorum,

göğsüme, kollarıma, avuç içlerime.

bir yabancının dokunuşu gibi irkili...

soğuk ellerini hatırlatıyor,

açlık seninle yenecek bir tas çorbayı.

umudun yok olup çaresizliğin baş gösterdiği o kanlı çıban,

kendi kendine geçecek bir y...

içimden taşan çaresizliğin dumanı sarıyor her yanı,

hiç bitmeyen ve söndürmeye kimsenin gelmediği kimsesiz bir yangın.

her esen rüzgar

birbirimizden biraz...

gidecek yerin yok senin

uzakları bilmiyorsun.

kanatların var ama aynada onları görememek için kendi yüzünü kapatıyorsun.

tünellerin var hepsi karanlık küf...

kaçmanın bile mümkün olmadığını

kendinden, evden, izlerden

öğrendim zaman geçtikçe...

düşündükçe hiç olduğu gibi kalmıyor insanlar,

verilen, sonra geri a...

ben doğduğumda yaşayacak yerleri vardı bu dünyanın,

elbet vardır -bir haberde gördüm hâlâ gidilmemiş yerleri var yaşlı gezegenin-

önce bebek ayaklarımla en...

tenine dokunmak,

ağır ve sancılı bir doğum gibi,

her seferinde bir hayat doğuruyorum dudağından.

seni büyütmek,

aşkı, sevişmeyi ve umudu.

neyim varsa ba...