Kübra Hazal Çankaya

günün ortasında konuşmak ne zor

her an düşmeye hazır kül tanesi gibi kalıyorsun.

bir çok kelime biliyorsun, hatırla.

söylenmese de gözün içinde yıllarca k...

benim kısa boylu ve bodur bir hafızam var, kendince memur.

bir insan güneşe sızlanmadan kaç kere bakarsa,

ben o kadarım.

gözlerim gökten hala ayrılmamış,
...

bu yörünge böyle büsbütün uzanıyor önümde,

bir telaş başlıyor, bitiyor.

ağzımda bir olamamışlığın tadı vardı, 

sana söylemiş miydim?

bir sahil kenarında ...

içimin aydınlığı ve karanlık yazgım arasında dengesiz bir sarkaç,

hangi uzak kasım, hangi basma elbiseli yaz

beni böyle inciten bir inatla dünyada tutuyor....

pencerelerin ardı sızan hıçkırıklarla dolu,

bir ev olmanın kaderi midir bu?

eşiğine uğramayan güvercinler yüzünden

şeffaf bir çarpıyla işaretli sanki her ...

yüzüm git gide bir suyun yansımasına dönüşüyor,

ben yürüdükçe yanımdan geçen her şeyden korkuyorum.

pencerelerin önünden bile geçemediğim olmuştu bir zaman...

Her zorun arkasında dimdik kendine yeten dağlar aradım,

çünkü bana küçükken tembihlemişlerdi,önemli olanı , sağlamlık.

madem kendi omurgam yok,

ben de yas...

gazete satan adamlardan tarihleri öğreniyorum,

çirkin bir mücevher sandığı gibi sıkışıp kalmış sanki o büfede bütün tanıklar,

bir önü açılsa genişleyecek d...

beni bağışla,

sokağın köşesinde hayat var sanmamı bağışla.

bu çocukluğa boyun eğip, bu sıkıntılı evde hayal kurup durmamı bağışla.

etime dokunuyorsun, bir...

bir gece yarısı habersiz bize gel

tanesine kadar işlediğimiz evimize,

merdivenler gıcırdamasın,

senin gelişinin de olsa- bir sese bile tahammülüm kalmadı...