Celali

Akşam serinliğinin sakinliğini kovalıyor

bir yerlere yetişmenin telaşı

ufacık bir esinti aralığında

senin yokluğunun karanlığında

ötüyor

martılar, yük g...

Kesinkes bir tanımdır

dudaklarının kenarı.

Bir bunaltıdır düz durduğu vakitler,

Paris’te barikat başlarında dövüşenlerin haberi gelince

açılır iki yana...

Işıklar söndü. 

Kapalı gözlerinin, kilitlenmiş dudaklarının üzerinden

bir ay yükseldi odanın içine

şavkı sadece yüzüne vuran.

Bir ay yükseldi ve çakılı k...

Sağanaklar, güneşli gülüşler, tırpanlanamaz hırslar görmüşüz,

ateşli bekleyişlere konuk,

sabırsız korkulara teşne olmuş

uykularımız.

Bir yol kavşağınday...

İnsanlar gördüm,

hırs kaplı kollar, bacaklar, gövdeler...

Kelimeler tükenmişti onlar için,

nefes almak burnundan solumaktı.

Bu yönlerini hep gizlerimiz...

Kabullenmek… Bazen bir bitirişin son kıyısı bazen de eskimiş umutsuzluklardan taze umutlara kesiksiz bir geçişin adı, avuçlarının içinde kor tutma hali, sanc...

17. yüzyılın başında Hobbes, “homo homini lupus” (insan insanın kurdudur) felsefesini ortaya attı. Neoliberal kapitalizm tarafından doğruymuşçasına lanse edi...

Sabah ezanlarının irkilişi,

göz çukurlarının kuru yanı,

can suyu verilmeyen o kırmızı çiçeklerin açlığı...

Derimize yapışan kirlerden arındıkça

yeni kirl...

Ağrı iniltileri.

Yârin boynu.

Mırıltısı kedinin.

Huzursuz uyku.

İstanbul.

Düşlerimiz ırmak boylarında takılmış gelecek kokardı

"suskunluğun derebeyi" a...

Cildi kurumuş bir İstanbul sabahında balkona,

Le Trio Joubran'ın

Masâr'ıyla çıkıyorum.

Kurumuş bir cildin kenarında,

ıslak denize, ıslak bir etin tadına ...