Celali

Sararmış yaprakların doldurduğu

asırlık ağaçların ve parke taşlarının dizildiği

kesilmiş, biçimsiz kütüklerin soğukluğuyla

mahcup bir yalnızlığa mahkum ed...

Söğüt ağacı yüreğin

kar, boran, fırtına ve sıcak ve ayaz dinlemeden

yemyeşil kalmayı bilirdi

dört mevsim

bilirdi soluğundaki kuş

neşenin cıvıltısını tut...

Vızır vızır akan trafikte

kaldırımdan değil

emniyet şeridinden yürüyorum

yürüyüşüm köy kahvelerinde

gece sohbetleri

gece

en büyük bilmece.

Acılı, yeni...

Yıkılmadan, tökezlemeden

mitralyözlü pusuların arasında,

otogar telaşlarının ortasında

bir çiçeğin kokusunu duyanlar

baharın kokusunu çıkaracaktır

kara ...

Silgimi hınçla sürüyorum

ezberime aldıklarımı mıh gibi kazıdığım

yeni şeyleri ezberlemek için kelimeler döktüğüm kağıda.

İnsan

silgiyi hınçla sürdüğü zam...

Hoyrat bir saldırganlıkla saplıyorum küreğimi

bizi saklayacak olan toprağa

toprak ürperiyor hoyratlığımdan

ürperiyorum üzerine tahtalar bastırılmış ölümde...

Nefesin bir ihtilal kalkışmasıdır

kabuk kabuk çatlayan dudakların arasından,

gülen, dokunaklı çehrelerin içinden

etrafa yayılan.

Her gün yeni, bitmesin i...

Hınç ve öfke dolu kelimeler ediyorum sararmış kağıtlara.

Varlığım kendini ele vermeye fırsat kollamaktadır

şakaklarımı fetheden sıkıntı zafer sarhoşluğuna ...

Sana papatya kokularının yalnız hüznünü getirdim heybemde,

serin bahar günlerinin tedirgin sıcaklığıyla.

Telaş içinde, otobüsün belli belirsiz ışıkları ara...

“Tut ki gecedir

Karanlık sıvaşır ellerine camlardan”

Bahar esintisi okşuyor inceden tenimizi. Ev kadınları, evlerin perdelerini belli belirsiz bir suratla...