Çağkan
@cozturk
Kaldığı yerden, bildiğin gibi.
https://cagkanozturk.blogspot.com/
Bir Pazar sabaha karşı,
Bir şarkı söyledim defalarca sana,
Susturmak isterken düşünceleri,
Yandı yine gözlerim,
Pembeleştiler bir anda.
Çünkü sen,
Pemb...
Manidar bir zamanlaması vardı,
Ekim’in son gecesi,
Son saatleriydi.
Hatta biraz daha şiirsel bir hava katacak olursam:
Bir perşembe gecesi,
Saat on biri...
Göz kapaklarımın tembelleştiği saatler,
Mahzunlar da,
Ayrıca belki nemli.
Gri bir mavilik var bu saatlerde,
Birkaç yaprak kıpırtısı eşlik ediyor,
Dallar...
Yıllar sonra aynı yere hayat veriyorum.
Yine aynı balkonlardan birindeyim.
Kaldırım taşları aynı,
Çakıl taşları aynı,
Begonviller hala solmamış,
Bırakıl...
Yastığıma sarılarak uyandım.
Saat 07:11
Panjur sımsıkı kapalı değildi.
Arasından sızan günışığının puslu olduğunu anlayabiliyordum.
Aslında korkarak uyan...
Canımı kontrol ettiğimde, artık yandığını hissetmiyorum…
Sevgili kendim, yok yarın öbür gün şöyle biri olacaksın, en iyisini hak ediyorsun, bahar dalları se...
Bazen insan hak etmez. Bazen de haksızlığa uğrar. Dünyaya inmiş tüm dinlerdeki günahları bir kenara bırakıp, hak konusunu tek başına ele almak gerektiğini dü...
Babam hep şöyle derdi “böyle gidersen bir gün yalnız kalacaksın.” Haliyle bir baba olarak beni düşünüyordu. Fakat yalnızlığın kıymetini hiç sorgulamış mıydı?...
Yükleniyor...
İçeriğin sonu
Yüklenecek başka sayfa yok