Diyar Çimelek

Ölüp ölmediğini anlamak için acılarını deşiyorsun, hafızanı yokluyorsun, sonra koltuğundan kalkıp bir karanfile su veriyorsun. Nihayetinde yaşıyorsun. Belki ...

Sarı saçlarımı içime örüyorum geceden

Bir denizi büyütüyorum karnımda

Bir bebek gülümsüyor yemyeşil

Okyanus mavisi gözleri, kimin gözlerinden?

Sevgiye ib...

Düşün kaygısına düşer insan bir rüyaya tutunarak

Sesi duvarlara çarpa çarpa içinde parçalanır

Duyamaz kimseler gecelerce düşmüş kimseleri.

Öyle bir yalnız...

Bir avuç yalnızlığın parmaklarından akan susuzluğun

Öylece terk ediyor şimdilerde herkes seni.

Çeşmelerce suyu kendi kendine taşısan da

Dışına akan su sen...