Özge Durhan

Ceku elimi tuttu, avucuma çiçek koydu. Unutma beni çiçeği... Nerden buldun dedim. Ben seni buldum, çiçeğimi, bunu mu bulamayacaktım dedi. Tırnaklarımla çiçeğ...

İrkilip, telefonumu aramaya başladım. Telefonum, telefonum, telefo... Kaybolan sesimin arasında oturdum. Ne oldu dedi. Hiçbir şey, bende yatıyorum dedim. Bab...

Gözlerim doldu, kara güne geri gitmiştim. Bundan sonra her soruda o günü tekrar tekrar yaşayacaktım değil mi? On sene boyunca beslediğim, büyüttüğüm korkumun...

Bu kim ya diye ekrana baktım boş boş. Anlam veremedim. Oysa ki herkes tanıdığımı düşünüyordum. Buğra herkesle tanıştırmamış mıydı beni. Ceku da kimdi ya. Ney...

Kapı çaldı. Geçmişten gelen misafirlerdi. Affetmediğim hala kin beslediğim her şey orada duruyordu. O kadar uzun zaman geçmişti, öfkemin geçtiğini onlara ait...

Gençlik kaggılarıyla bezen iş hayatında psikolojik git eller arasında dolanıp duruyordum. Sanki etrafımda ki her şeye geç kalmışım, bir daha yapmak istediğim...

Geçen sene hayatı hızlı aktığını düşünürdüm, ta ki bugüne gelene kadar. Bugün inanılmaz bir zihinsel üretim halindeyim. Daha doğrusu bugünlerde inanılmaz bir...

Hep kendime söylerim, kır zincirlerini özgürleş diye. Oysaki bu zincirleri kendime takan da aynı zamanda benim.

Bugün yeniden bir anksiyete atağı geçirdim. ...

Çok yorucu iki seneyi ardımda bıraktım. Hayatımın kenarında gezinen savaşı tam merkeze çektim. Bu merkezde savaşırsam yalnızca kazanabilirim. Aklım, zihnim, ...

Babam bir süre düşünmek istedi, bir süre nefes almak istedi. Gözlerimin önünde eriyordu. Onkoloji de çalıştığım için ailem nasıl davranacağım, ne yapacağız d...