Tuncay

Bugün 24. yaşım da öldü işte 

Göz göre göre can verdi kollarımda.

Hem de onca insanın alkışları arasında.

Önüme bir pasta koydular 

üfledim sura üflerces...

Ânım olmalıydın,
Anım değil.
Baksana içim geçmiş.
Baktım acın geçmemiş.

Bak az ötede güneş düşüyor sokağın ardına 

Sabırla bekliyor sırasını sokak lambaları   

Az sonra gölgeleri kusacak kaldırımlar 

O vakit bir kez daha salta...

Yaşamın içinde savrulup dururken yaşamı anlamak pek de kolay olmasa gerekti. 

Tüketmeye ve bu nedenledir ki tükenmeye bu denli mecbur bırakılmış bir insan y...

Dünyanın renkleri bir bir sönüyor,

Üstüme inen bu karanlık ondan.

Şu kirletilmiş kalabalık 

Fazla gelir Benim bakir yalnızlığıma.

Köşemi sahiplenişim ond...

Baktım bir eylül birikmiş heybemde.

Eylül de Eylülmüş ha

Nasıl da dize getirdi koca bir mevsimi.

Daha dün tenimi kavuran güneş,

Bulutların ardına gizlend...

Ve işte Ölüyorum

Ne dehşet verici bir son

İnsanın kendi ölümüne seyirci kalması

Göz göre göre ölümü yaşaması

Gün gün hafta hafta

Sallanırken zamanın...

Sığınacak bir yerim yok benim

Derdimi anlatacak kimsem de

Bir kaldırımda duran alelade bir ağaç olsam

Biri gelip sulardı belki

Ama ben bunca yağmur altın...

.

Ne çok acı var ve mutluluk nasıl kırılgan.