Milena

Rastgele bir an önemsizce, hiç benim duygularım umursanmadan, hatta ve hatta kalbime vereceği acı bilinmeden açılan bir şarkı; kulağıma değmesi ile birlikte ...

Yalandan akmış gözler görüyorum. Acıyla kavrulan ama belli etmeyen.

Hislerinden kaçan ruhların gözleri. Öyle ki öfkeden yanıp tutuşur, yine de gülümser yüzü...

Beni sevdiğini söylüyor ama bana hiç yalan söylenmemiş, nereden bileyim?

Bana aşık ve bana hayran. Ama tam tersi, o bir deniz ve onun dalgasına kapılan beni...

Eskizlerim içinden seslendi, susturdum, bağırdı çizgilerim.

Kopuk bir çığlık uçup gitti gökyüzüne.

Nefeslerim arasından sayıkladığım bir isim yaktı ciğerle...

Uykusuz yaz gecelerinin, beni balkonda sabahlattığı günlerinin anısına gelişti cümlelerim.

Aşıktım, sarhoştum, hastaydım. İnsanoğlunun içinde bulunabileceği...

Onun olduğu her yerde ben varım.

Onun olmadığı anlarda ve olmadığı yerlerde de.

Ben onun alıp verdiği nefes gibi hep etrafındayım.

Ama o benim gözüme değm...