ecenur

öyle sildin ki beni,

artık varlığımdan şüpheliyim.

önceden demiştim ya;

sevgi olmadan neyim?

“ne” bile değilim

daha acısı:

parça parça yok olmaya devam...

gidişinden sonra her şey ters gitti

ya da seninleyken de belki 

hiçbiri düzgün değildi

ama seninle olmak bile

onları düzeltirdi 

tıpkı bir ışık oyunu gibi

neden ben

beşiklere sığmayan bir çocuğum 

koltuklarda bacaklarımı büküyorum

neden ben

bisikletimde iki tekerlek kullanıyorum 

ve püskülleri yok 

neden ...

suçlular kaşlarını çatmaz hiçbir zaman

gözlerinde karanlık olmaz

kulaklarına mandallanmış bir ağız

parlak dişleri ve gözleri

birtakım törpülenmiş laflar
...

çok küçük hissetmeme rağmen varlığımı hiçbir yere sığdıramıyorum. merak ediyorum, eğer çocukluğumdaki eve dönsem ait hisseder miyim? koltuktan taşınarak çocu...

kendi evimin kapısı,

açılamaz oldu 

içeriden kilitli.

anahtarı çevirdikçe panikleyen ellerim

gittikçe yaklaşan duvarlar…

zincirler çekilmiş dış duvarlar...

çok mu uzaktayız biz,

neden güneş girmiyor evimize?

puslu havalar ve 

bitmeyen asit yağmurları niye?

cızırtılı o ışık,

asla düzelmedi mesela

kibrit tek...

Yaz mevsimi vurmuş bataklığı

Sen söyle

Hafif bir parıltı ve bulanık gökyüzü ile

Bahardan kalma çamurlar üstünde

Çiçeklerin dansını bekleriz

Sonra belki ...

bazı günler geçmez

ama aylar geçer

yıllar birbirini kovalar

takvim yapraklarını yerden toplarsın

o günlerde kalırsın

ne saat kıpırdar

ne de sen

———

g...

nasıl hissettiğimi bilmiyorum

nerede olduğumu ya da 

nerede olmam gerektiğini

kimlere bakmalıyım mesela

gözlerimi hangi noktalardan kaçırmalıyım

kafamı ...