Emin Emre Çakır

Dumanım hasret kokuyor

Yeni demlenmiş bir kahve,

Buharı tüten, fırından yeni çıkmış bir ekmek

İlk görüşmenin verdiği heyecan 

İçim huzura hasret kokuyor
...

Suyun gölgeme düşüşü, kayanın üstünde dikilen ben ve ayaklarımın altında bir kaya. Güneş omuzlarımda, sırtımda. Güneş boynumdan göğsüme damla damla süzülüyor...

Büyütmeye çalıştığı kimdi bilmiyorum.

Büyütmeye çalıştığı kendisi miydi, kendisine bir anne miydi?

Bilmiyorum.

Ama bendim yok etmeye çalıştığı.

Yok etmey...

ağzımı kapatıyorum

arafta kalan tek şey

uzun uzadıya bir ip yumağı

dişimin kovuğunda 

örmeye çalıştıkça perçemi

yükseliyor heba

nüksediyor hebam

ören ...

Bir iç deniz yüzdü benliğimi.

Yaprakların yakası kırışık, akıl bağı yetke son neş'e idi.

Ahşap pervazımın uçuk yeşili yırttığında göğsümü zaman evrilirdi.
...

Biraz sakin akşamlar aldım kendime. Tüm günebakan çiçeklerinin yerine. Sahipsiz cümleler buldum ayın ışığı günün ışığına dönmeden. Oh dedim ne de güzel aynad...

Haydi şimdi geçmişi deşelim

En derinlere inelim 

biz yapan şeyleri gömelim şehir mezarlığına. 

Sıraya girmiş yaşlılar yerine 

Hiç akla gelmemiş gençleri ...

Hiç eskitmeyecek beni bana benzeten hoyratlıklar
Umdum çocuk sokulganlıkları eprimez
Kendi saf yoksulluğu doyurur karınca yiyenleri
Seni ben yeter dalgınl...

Ölürken çocuklarımı unuttum,
Küçük deniz kirpileriyle sabah
Denedim bütün sabahları.

*
Sana sürgünümün şarabını bıraktım al
Mumlarını güzelliğin ve ...