Enes Çakmak

bu gece kimse cennetlik değil

bu gece, cehennemin kavruk ateşi

dağların karanlığında kaybolmuş zifir

anneciğim elleri ve

alnımda sırıtan firavun secdesid...

cevherlerin, cevherine sor

iklimsiz fırtınalarda yorgunluğumu

ve kimsesiz anıtlardan fışkıran güllercesine

düşmekte olan haletiruhiyemi.

beni, evet bizza...

Sen, varlığını bir ayet gibi sergileyen. Şaşkınların bakışları bir anlığına gövdene çevrilse, o ruh kadar belirsiz cüssenden sirayet eden büyüyle kölen olurl...

Semânın doruklarında, ruhlara tüm insani hislerin bahşedileceği o an, soyut, ölümlü ve ölümsüzlüğe haiz âcizane varlığıma, tüm hislere nazaran ekseriyetle ka...

Her yeni gün, bir önceki ile eşit. Aynı. Kendime dair soruların cevaplarını tutkuyla sürdürdüğüm arayış dahi zararda olduğumu düşündükçe anlamını yitiriyor. ...

Toplum, insan ve ruh. Anlaşılması pek de güç olan üç kavram! Bam. Bam. Ruhu, on ikiden vurmayı başarmış bir celladın naçizane sevinci, para manyaklarınca öpü...

Düş kırıklığım, her allahsızlık zamanımda,

Gözlerimden feryat eden yokluğundur.

Zaman dürülmez, zaman yokluğunda

Mezarlardan dirilen ölü toprak olur.

Bek...

Çağ, sıkıntı ve garabet kokuyor. Biz, kahroluyoruz. Kahroluşumuz inanmaya sevk etse de bizleri, saf iman da nihayetinde yalancı umutları öldürüyor ve dünyanı...

Zaman, ne de önemlidir insan için. İnsan geçmişin satırlarında, ilmek ilmek örülen hatıralarda dolaştığında, “yitirilen her güzellik” olur zaman. Sevgilinin ...

Zor olan yazmak yahut yazabilmenin sırrına vakıf olmak değil. Ne için yazmak isterim? Yazmak benim için hangi anlamları ihtiva ediyor? Meçhul! Öyle ki bu sor...