Enes Çakmak

çehreme yıkılan gece rengi tavan

göz ferimi yuva edinmiş sevgiliyi kıskanır

ölümsülüğüm

ağır aksak öpüşlerle

derkenarlarımda kimsesiz,

ağlaşır

hilkat g...

harabat ehlinin oratoryosunda

akislerim nidasız

yüzüme çalınan, katışıksız

çığlıkların da anlamı değil miyim kendi zannımca

doğrusu

trajedik bir salvo y...

göz kenarlarımdaki zifir kasnak

hüsran ve fecrin arafında

boğulur

işte bu yitirdiğim bir annedir

romatizmal sancılarımı ve sorge’mi*

İbrahim dahi keseme...

sevgili

dindaranelik makyajım şeytandan bulaş

ahmaklardan ibaret bir entelijansiyada

mülhidim, ayyaş.

içreğim khaos, içtiğim sükûn

çiçeğim, yurdun

minb...

işte bu döş, bu kıllı yumak

kan revan ve deşik bir öpücükle yarık

kalp denilen insafsız organı kusuyorum

kırmızımtırak

kesik kesik çekilen kuru tütün

ka...

başlangıçta söz vardı ve

başlangıçta söz verdim

dile gelmeye meyyal hislerimi

bir ceset gibi taşımaya omuzlarımda

suskunluğu küfürle dirilmiş

öfkeli hal...

henüz yavru bir şiir emiyorken dudaklarımdan can sıvısını

bir pişmanlığın keskinliği biçmişti bileklerimi çoktan

ve sonra ansızın

dirilmiştim ilhamıma düş...