Erhan Karaman

şu omuzlarımdan öp, yükümü hafiflet

şu ellerimden tut, tüm düşmüşlüğüm ardımda kalsın.

ardım, dizleri yeşil yamalı pantolonlarım

ardım, ezilmiş parmakları...

öyle sıkılmışız ki her şeyden, gırtlağımızı sıkıyor herkes...

bir bir terk ediyoruz ne varsa.

önce sen bırakıyorsun beni,

sonra ben kendimi...

kendimizde...