Karşıma çıkan yazılar tesadüf mü? Zorluyor muyum bir şeyleri? Hiçbir şey yok ki görünürde aramızda… Benimki her zamanki hümanist sancılar ya da tamamen can s...
Camdan dışarıya bakıyorum. Issız bir araziden geçiyoruz. Çok ileride belli belirsiz bir kulübe görüyorum. Hiçliğin ortasında bana gülümsüyor. İçimi bir huzur...
“Yeniden yalnızım ve öyle olmak istiyorum, berrak gökyüzü ve özgür denizle yalnız kalmak istiyorum; etrafımda yeniden öğleden sonrası var.”
Olasılık denizimde yüzüyorum. Başımdan geçen her olay, denizimde beklemeye alınıyor. Sonra birden bire amip gibi bölünerek çoğalıyor. Bazıları suyumu kirleti...
Herkes aslında bir tetris oyunu. Bazı girintileri çıkıntıları olan yerleşimleri var hepimizin. Hayatımıza giren insanlar boşlukları dolduruyor, onlarla tamam...
Yükleniyor...
İçeriğin sonu
Yüklenecek başka sayfa yok