S.Büşra İncir

Cahilliğim yıkanmış bir ceset gibi duruyor musalla taşında

Tertemiz, gömülmeye hazır

Adımı da koyuyorum yanına toprağı bol olsun diye

Kirini pasını da çek...

Yolun yakından uzayan zindan köşelerinde 

Açılır pencereler karanlığa

Sürü boyu kanlı güvercin ahı

Tanrısız kalmış memleketin dua satan dilencisi

Söyleme...

Gözyaşımla besledim umutlarımı 

Büyüdüler mayın tarlasında!

Asi bir rüzgar dallarını savurmasaydı hissiz ağacımın,

patlamayacaklardı belki orta yerlerinde...

Tümden bir duvarın ortasındasın; bu duvar hayatın, bu duvar sözlerin, aklın. Bu duvar tümden bir duvardır, varsın ya da yoksun!

Sözcüklerine ek harfler koyu...

İnanmazsın taşı taşa vurmuşlar da ateş yerine gözümün yaşını çıkarmışlar

Şimdi cümlenin neresinden başlasam nafile 

Affedilmeyenlerin kapısında asılacağım ...

Güneş bugün batıdan doğurdu kendini

Günaydın!

Sokağın taşı da toprağının zıttıydı.

Selamını esirgedi kenardaki hacı

Bugünün dünden yarını vardı

Günaydın...

Bu yola nasıl girdim bilmiyorum

Günaha kattım kanını

Zehriyle yakıyorum.

Bilmiyorum nasıl girdim bu yola

Bir cümleyle açtım parantezi.

Siyahı ayırt etti...

Bir hikâyeye başladı…

Uyudu, uyandı

Kalktı, oturdu, baktı.

Tanrı ne kadını ne de erkeği yaşattı

Kendisi büyüdü dünyayı yarattı.

Anladı inceliğini varlığ...

Çektim elimi gökten

Çığlık çığlığa fuhuş çetesi

Eteği sallana dursun zillerin.

Tekrar uzattım göklere elimi,

Bulamadım yüzünü…

Rengimi kaybettim!

Uçuru...