Gözlerinin perdesinde geçen bir ömür
Yüreğim kaç sevda sığdırır bu karanlığa bilemem
Aydınlığı bekleyen bir tan yeri gibi
Güneşin doğmadığı topraklarda aç...
Hayal kuraklığını yaşıyorum gönlümde
Yağmurunu bırakmamış toprağıma
Aşkın tınısını duymuşum bir zaman ama
Kalmamış bir kırıntısı neyse ki dimağımda
Topra...
Gayriihtiyari yaşlandık bu evrenin üzerinde
Ayakkabımızın bağcığına kulakçık atmaya çalışırken
Kanatlandı sandık ruhumuz dünya içinde
Yalpalayıp iplerine ...
Boyamak istercesine bu baharı
Aldım fırçayı elime ve
Ruhumu serpiştirdim senin tuvaline
Bakınca resmin sonuna bir iki adım geriden
Zifiri karanlıkmış bu ...
Gözlerinde saklı sandım gecenin dibini
Sabahın köründe uyandım yanılmışlığın uykusundan
Ruhuma ilaç diye ararken birini
Yine senin yansımanla karşılaştım ...
İçinin gün doğumuna hayranla bakarken
Güneşinin parıltısı kalbime usulca akarken
Sordum kalbime bir fısıltıyla
"Sence tutulmak için neden bu kadar erken?"...
Anlamaya başlarken kendi yalnızlığımı
Yüzlerce hisle karşılaşır otururum kalbimde
Her biri ile paylaşırken eksik yanımı
Söze hep sen gelirsin en nihayetinde.
Herkesin kendi odası var
Bu kan pompalayan hüzün fabrikası içinde
Kimisi çalışır kendini sevdirmeye
Kimi de nefret ettirmeye
Herkesin kendi bi' yolu var
...
Yükleniyor...
İçeriğin sonu
Yüklenecek başka sayfa yok
