Fatma Gözükara Titiz

Sessizliğim,ay ışığında damlayan gözyaşı

Hüzün ve derdin adıdır karanlığın girdabı

Saklarım seni

Bulamazlar ruhumu idam ettiğin gövdemi

Git şimdi canımı...

Aşk mı hissettiğim

Ya da acının ta kendisi

Kırık bir cam gibi

Dokundukça kanar ellerim

Artık kırmızı mendilim

Öldüm, kefensiz gibiyim...

İçimi saran bir duygu var sensizliğe inat

Kalbimin tam ortasında,

Yüreğimin çatırdayan yerinde

Alıştım mı bilmiyorum

Ay ışığında beklemeye

Koyu, dipsiz ...

Kırık bir hava

Güneş yok

Sen yok

Yalnızlık var kolumda

Hiç görmedi beni gözlerin

Gözlerin ki kaybolduğum bir gece

Gözlerin bir gökyüzü

Gözlerin tutuklu kaldığım bir hece

Seni düşünürüm

Yıldızlar kayar yüreği...

Penceremdeki yalnızlık kadar soğuğum şimdi

Mevsim kış, kalbim bir sığıntı

Kalem tutan ellerim kafeste gibi

Ne yana çevirsem başımı sessizlik

Sessizlik ki...

Ait değilim bu dünyaya

Ne bu doğan güneşe

Ne de hayran kaldığım ay ışığı güzelliğine

Ne bu yazdığım kaleme

Ne de karaladığım yapayalnız sözlere

Yalnızım...

Enseden topuğa hissettiğim bir sen var gecede

Unutmayı bilmiyorum severken

Acının ortasındayım,üşüyorum ,sarılıyorum nefesine

Bir yıldızım kalmış o da kay...

Yaşamak zor,

parçalanıyorum usulca

Ruhsuzlaşmanın eşiğinde kalbimin tam ortası

Umutsuzum,

yüklerim ağır

kulaklarım sağır

Gözlerimden süzülen sensin,
...

İçine saplanıp kaldığım

Kalbimin derin uğultusu yarım kalmışlık

Yarım kaldım ben

Bir tenhada usulca bırakıldım

Sevda kırıntılarımı topladım yerden

Sessi...