lihun

insanlar sandığımdan daha kötüymüş... sevginin yıkıcı etkisi büyüsünden çok daha büyükmüş... değişmeye çalışmanın bir anlamı yokmuş... insan değilim, bu yüzd...

biliyorum, pes edişim bir gece yarısı olacak... karanlığın en güzel tonunda rüzgara sığınmışken ben teslim olacağım sonsuzluğa... bir çikolata yerim belki ön...

— gece oldu, dedim... neden uyumadın?

kısık bir bakış attı, ardından usulca kaldırdı başını... sigarasını tuttuğu elini hafifçe salladı o yıldıza doğru...

...

kişinin kendi beceriksizliği ve yetersiz hissetmesi yüzünden kendine acıması... çoğu zaman içi kan ağlamasına rağmen ruhunu herkesten soyutlayarak kendine iş...

bir gece yarısı kaybettim kendimi... çok kızdım her şeye ve ruhumu da bıraktığım gecenin katili oldum... gece öldü, ruhum karanlığa boğuldu... bir süre öyle ...