Gece Şairi

gece olunca üzerime giydiğim sensizliğimle baş başa kalıyorum

Ruhlarımız evveliyattan berabermiş de bedenlerimiz yeni tanışmış gibi

umudum için ayakta kalıyorum

bir gün umudum biterse ben de kökümden bitmiş olacağım.

biz bizeyiz diye söylüyorum

ne zaman kendimi üzgün hissetsem yazı yazmakla dindiririm kendimi.

takarım kulaklığımı kulağıma başlarım yazmaya

insanlar ne ...

seni sevebilmek için çoğu şeyden vazgeçtim

kendimden bile,

kendimden bile korudum sevgimi

sana karşı gelen her şeyi karşıma aldım.

aşırı hissin verdiği hissizlik

yok oluşumuzu sağlayan en yegane şey ‘zaman’

şu sıralar

hayatımın kilit kelimesi “kaçış”

ya birileri benden kaçıyor ya da ben birilerinden…

tuhaf olan kimse kimseyi kovalamıyor

bir yolda yürüyoruz v...

önce birkaç gül soldu

sonra satırlarım

ardından kalbim durdu

bir yok oluş hikayesiydi

bana anlamlı gelen her şey toz olup uçuveriyordu

ağır ağır ölüyo...

bir huzursuzluğa mahkum yaşayıp gidiyorum sanki