Kırrıko

eskidiğinde insan, ertelenmiş bir bahardır gözleri.

yağmura şikayet edilir çocuklar anneleri tarafından,

büyük büyük adamlar toprak yutarlar kendi seslerin...

uzun yıllara tanıklık edecek tebessümler yerleştirmiştim yüzüme,

sular çekildiğinde etimden,

inancım kalmamıştı tepeden tırnağa.

boğazıma kadar dünyaya ba...

akşam olduğunda yorgun insanlar oturur soluğuma,

kuşların sesi incelir yalnızlıktan

kuşlar derim

bu kadar uzağa,

bu kadar boşluğa yürümek zor...

kendimi mutsuz hissediyorum,

son

zamanlarda.

yağmurda unutulmuş çamaşır gibi biraz da.

şükretmek güzel şey.

çok şükür.

bütün gece sevişmiş ...

Ahmet abi vardı, bakkal.

sadece bakkal değildi aslında, daha çok bir abi,

abiden çok, bir acı gibi.

kalın bir ceket giyerdi yazları ve kışları,

kendine s...

Günaydın zeynep.

sanayi devriği bir şehirde radyasyona maruz kalıyorum.

bugün senden ikinci kez bahsedeceğim,

saçlarını topla.

zeynep vardı ilkokuldan.
...

yorgunum,

uyumak; boşluğa sığdırılmaya çalışılmış insan gölgesi gibi geliyor

toplasam, iki kilo gelir uykunun ağırlığı

hızlandıkça zaman, incinmek oluyor ...

insan, insanın kalbidir diyordu babam

öldü tabii,

nereden bilsin şimdi bunları.

aklı çıkmış havaların bugün, diye seslendi annem

yetiştirdiğim balıkl...

yine ben geldim. yine saçma sapan fikirlerimle, yine

seni yine kendimi yine onu anlatmak derdindeyim.

ben nötr damın kamburu.

tanıştığıma çok memnun oldum...