Hakan Yıldız

“ve dağlarına bu kadar üzgün davranan dünya”

Seyyidhan Kömürcü

Parmak uçlarımızla dokunmuştu ruhlarımız ilk defa birbirine. Özlemle cereyan eden koca...

Sakini olduğum şehirde karasal ikim hâkim. Yazları sıcak ve kurak kışları soğuk ve yalnız hissettireninden. Şehir boğazımdan önce ruhumu kurutuyor. Sokaklard...

“Nefes alamıyorum!” diye yükseldi oturduğu yerden. Fiziksel bir yükselme falan yoktu ortalıkta hatta uzaktan bakan biri herhangi bir hareket görmediğine yemi...