Hakan A.

Gözlerimiz karanlığa alışana kadar günahsızdık sadece

Bir alev tutuşturuyordu ellerimizi

Bir saç teli bizi bağlamaya yetiyordu gece

Çıkmaz bir sokak arıyo...

Güneşin kapıları ardına kadar açılmıştı

Bütün şehiri baştan aşağı dolaşıyorduk

Piyanolar kemanlar çalıyordu bir sokakta

İnsanlar geçip gidiyordu

Bir çocu...

Tek bir kelimeni bile merak etmiyorum

İstiyorum konuşmanı ama sus

Bir başkasını seviyorsun benimle her konuştuğunda

tek mutlu anımı böyle kesiyorsun

komi...

Sevimli, ruh gibi bir mum aramızda

Yüzündeki soluk gözenekler

Yanaklarındaki hüzün izleri

Gözlerindeki yere düşmüşlük

Yanındaki damla damla olmuş

pencer...

denizde kızıl bir yol, uçsuz bucaksız akşam güneşi 

ve bir ten, görkemli eserleri gibi hürriyetin

Birkaç dalga kayalıklara vurduğu zaman

Aklına özgürlüğün geldiğini bilirim

ve gözlerinin parıldadığı zaman

aynı şeyi düşündüğümüzü fark ettiğini…

Sisli zihnimin gölgeleri,

sanki her zerresinde karartmalar...

Yürürken denetimde şehir sanki,

İncitmeler, vurmalar, kanatmalar

Kara hırsızlar, kara yolsu...