İstanbul’un çamurlu sokakları ve sisli puslu kışıyla hatırladığım 1981 yılının o Mayıs gününü benim için unutulmaz kılan neydi?
Semt karakolunun önünde, siy...
Savaşıyorum,
amansız bir rakiple.
taktiklerim hep boşa çıkıyor,
düşmanım önceden biliyor hamlelerimi,
tüm zayıf noktalarım elinde…
Adeta bir casusu var,...
Medet uman gözleri ve çaresizliğiyle
öksüz bir çocuk gibiyim,
kalakalmış orta yerde.
Bir de suçluluk duygusu,
hani annesinin ölümünden
sorumlu ya kendis...
Unutuluş
En fazla, en fazla
üç kuşak...
Sonra
ne hırsların ne kavgaların,
ne de aşkların hatırlanacak...
Sadece bir harap taş senden kalan,
belki bir ...
Yükleniyor...
İçeriğin sonu
Yüklenecek başka sayfa yok