Havva Oğuz

Bir sabah gözlerimi açtığımda artık yalnız değildim.

Bu cümle ile başlayacak bir çokluğun öyküsü. Bir hüznün başlangıcına değil umudun kapılarına aralanıyor...

Adımlarımızı atarken bıraktığımız izler, parmak izlerimiz kadar özel, parmak izlerimiz gibi eşsiz ve benzersiz. Başkasının izine karışamaz insanın izi, aynı ...

Her zamanki gibi alarmın çalmasına gerek duymadığım bir cumartesi sabahının rutin işlerinden bıkmışçasına yatakta öylece duvara bakıyordum. Nefes almanın bil...

“Elveda Asya’m, elveda bitmemiş türküm benim.”

Filmin sonuna geldiğimde tutamadığım gözyaşlarımın aslında uzun zamandır içime çöreklendiğini fark ettim. Sad...

Işık hızıyla geçen ömür, içine sıkıştırılmış ama yetiştiremediğim onca şey… Geri alma tuşu bozuk bir senaryonun içindeyim. Anlamadığım, anlamak istemediğim b...