Büşra

Sevgili kendim diye başlıyordu, tüm sayfalara

sanki kendi çok uzaklarda gibi.

yazık etmişti o kadar uzaktaysa nasıl ulaşacaktı

insan kendini görünce ağlar...

Ben bir şiir olsaydım “tekinsiz adımlarla kendime doğru yürüyorum” olurdum,

hiç düşündün mü

şiir olsaydın?

siz akşam evde bekleyeniniz olmadığında nasıl yaşarsınız? kafamda curcuna ile geldim buraya,

ben bana ulaşamayalı oluyor biraz, ve insanlar buna yaşamak diy...

Tüm cümlelerin içinden geçtim buraya gelmek için, yazmaya başlamak için kendimle o denli savaşıyorum ki, bugün yine yenik düştüm kafamın ağırlığına. Fizikte ...

Müzeyyen Senar'dan uzun uzun dinliyorum, biri bitiyor biri başlıyor,
Ellerin ellerimde
Leblerin leblerimde
..
Leb dudak demekmiş, ne muazzam bir saadet ...

Ne zamandır susuyorum, içimle bu kadar sohbet etmeye başladım bilmiyorum. Bir albayım diye bağırmadım diye henüz ama susmak çok kötüymüş hocam, susa susa sus...

Bu cümleyi duyduğumdan beri, her şeyi düzeltmeyi bıraktım.

Genelde insanların her şeyinin mükemmel olması ile övünmesi geliyor aklıma, sonra kusurların sana...

Bugün arkadaşıma insan görmekten, duymaktan sıkıldığımdan bahsederken, kendimi 1+1 evime nasıl kapattığımı söyledim. İnsanların içinde bir konforlu bir hapis...

Dün ya da önceki gün ya da belki bir hafta oldu. Benliğimizden bir şeyler öylece kopup gitti. Ağladık, sustuk. Deprem dedikleri öylece hepimizi aldı ve gitti...

Selamlar,

Anlatamadıklarımı ve söyleyemediklerimi biriktirdim yine içimde, hiçbir yerde tutunamadığımı yazmak için açtım bu beyaz sayfayı, ofiste masamın ba...