İdal

Gözlerimin ardında duyumsadığım bu kaybediş

Bu hiçlik

Ve bu yenilgi

Bazen devinimsizliği gerektirir

Ve bu atalet her uğrayışında bedenime

Viran eder öm...

Öylesine ketumum ki. Eskiden vaveylalarım tüm mahalleyi inletirdi. Artık tek kelime edemiyorum. Çünkü boşluktan ibaretim. Ses boşlukta yayılmaz.

Kafamın içi...

Artık insanlığın yaşamadığı bu izbe yere yüreğimin karanlık dehlizlerini aşarak geldim. Yaşamak için değil ölmeye geldim. Sana geldim. Sen ise varla yok aras...

Mağlubiyetin melankolik marşı